In juni 2005 zal het Ansamblul Folcloric Junii Sibiului naar Nederland komen om deel te nemen aan het Salland Festival in Raalte. De uit Sibiu afkomstige folkloristische dansgroep heeft al enige tijd haar belangstelling getoond om in Nederland, bij voorkeur in Deventer of omgeving, deel te nemen aan een festival. SDR is daarop in gesprek gegaan met de organisatie van het Salland Festival. Dat heeft erin geresulteerd dat er een uitnodiging is gegaan richting Sibiu. Kortgeleden heeft de Roemeense groep daarop positief gereageerd.

Met het Salland Festival is afgesproken dat SDR zich zal inspannen om voor de leden van de groep tijdens hun verblijf in Nederland logies te zoeken. Gezien de sterke band met Sibiu denken wij dat het mogelijk zal zijn in Deventer en directe omgeving voldoende gastgezinnen te vinden die een of twee leden van de groep onderdak willen verlenen.
Voelt u ervoor als gastgezin op te treden?
Meldt u dan aan bij Ad van der Kreeft (0570-653593)

In de loop van januari zal er, bij voldoende belangstellening, een nieuwe cursus Roemeens voor beginners van start gaan. Een aantal mensen heeft zich al opgegeven maar er zijn nog enkele plaatsen vrij om een groep van maximaal twaalf cursisten te vormen. De cursus omvat twaalf lessen die in de avonduren in de vergaderruimte van de SDR-loods aan de St. Olafstraat worden gegeven. Op dit moment volgt een grote groep (17 cursisten) een cursus Roemeens voor gevorderden. In het najaar zal deze cursus ongetwijfeld opnieuw worden gegeven. Wie nu voor de beginnerscursus gaat, kan in het najaar aan de vervolgcursus deelnemen. Opgave voor de cursus: Bert Top, tel. 0570-653190.

In de vorige aflevering van de Nieuwsbrief’ hebben wij u laten kennismaken met het zigeunerdorp Prislop, dicht bij Sibiu. Een dorp waar ongeveer zeventig gezinnen onder erbarmelijke omstandigheden leven. Op alle gebieden zijn de voorzieningen slecht: de riolering, de waterleiding, de huisvesting, de medische voorzieningen, het onderwijs. Het is er, ook voor Roemeense begrippen, treurig gesteld. SDR heeft zich het lot van dit dorp aangetrokken en gaat een helpende hand bieden.

Omdat er op een aantal gebieden hulp verleend kan worden, is er een breed opgezette Projectgroep opgezet waarin de verschillende Projectgroepen van SDR vertegenwoordigd zijn. Deze groep bestaat uit: Peter Groot (Contactgezinnen), Truus Gerrits (Gezondheidszorg), Cor Hanekamp (Onderwijs), Marietje Kers (Kleding), John Karrenbeld (Cultuur & Toerisme), Alice Muller (Logistiek), Betty Philip (Communicatie) en Geert Hannink (DB).

Levensmiddelenpakketten

Eén van de eerste deelprojecten is het verstrekken van levensmiddelenpakketten aan alle gezinnen van Prislop. Dat zal eens per kwartaal gebeuren. Er zal op zeer korte termijn een begin mee worden gemaakt. Voorlopig is de waarde van een pakket vastgesteld op € 15,-. De pakketten, gevuld met eerste levensbehoeften, worden in Roemenië centraal ingekocht en ter plaatse samengesteld. Dat levert een zo groot mogelijke inhoud op. Voor dit project zoekt SDR vrijwilligers die bereid zijn door een vaste bijdrage eens per kwartaal een Prislop-gezin te ‘adopteren’. Dat kan al met een bescheiden bedrag van 5, 10 of 15 euro. Aanmelding kan via de Projectgroep Contactgezinnen, telefoon 055-542453.

Voorzien in eigen levensonderhoud

Daarnaast wordt invulling gegeven aan een kledingproject. Op wat langere termijn worden de onderwijs- en medische voorzieningen aangepakt. Dat geldt ook voor andere zaken die in nauw overleg met betrokkenen in Prislop, Rasinari en Sibiu zullen worden onderzocht op haalbaarheid en mogelijke realisatie. Belangrijk in het project is ook het creëren van werkgelegenheid, waardoor de mensen in Prislop zelf inkomsten kunnen verwerven waarmee ze kunnen voorzien in hun eigen levensonderhoud. Een eerste resultaat daarvan is het afnemen van in Prislop vervaardigde bezems. In december is een groot aantal daarvan ingekocht en meegenomen naar Deventer voor het Buurtbeheerbedrijf Cambio. Op 27 december zijn ze tijdens het 10-jarig bestaan van Cambio feestelijk overgedragen. De lokale pers in Deventer heeft er veel aandacht aan besteed. Het mes snijdt daarbij aan twee kanten: De inwoners van Prislop krijgen voor hun werk een betaling en daarnaast kan de (bescheiden) winst op de bezems geïnvesteerd worden voor andere onderdelen van het Prislop-project. Het werk levert op die manier extra geld op voor de gemeenschap. Op de begroting is voor 2005 voorlopig € 5.000 uitgetrokken voor het Prislop-project.

COLLECTEREN MET NOODWEER: HET GELD STROOMDE BINNEN

Anneke Sijbrandij uit Schalkhaar is sinds jaar en dag Wijkhoofd voor de collecte van onze Stichting. Ze vindt het leuk werk en is voorlopig nog niet van plan er mee op te houden. Dit is haar verhaal: ‘We hoorden van de Stichting direct na de revolutie in Roemenië. In Deventer kwam heel snel een actie op gang om de doodarme Roemenen te helpen. In onze kerk, Het Open Hof op Keizerslanden, werd een oproep gedaan om mee te doen. ‘Kijk in je kast’, werd er vanaf de kansel gezegd, ‘kijk wat je hebt aan kleren en aan voedsel. Doe alles in een grote  doos en breng het naar de kerk. Dat sprak ons geweldig aan.’

Anneke Sybrandy Wijkhoofd collecte Schalkhaar-Noord

‘Het aardige van die beginperiode was dat het niet uitmaakte hoe groot of hoe zwaar de doos was die je vulde met kleding en levensmiddelen. Alles ging mee. Na verloop van tijd kwamen er wel beperkingen. Een pakket mocht niet meer dan twintig kg wegen. Wel jammer hoor, want juist het vullen van een zo groot mogelijke grote doos gaf je een ontzettend goed gevoel. Ik heb wel eens meegemaakt dat mijn doos te zwaar was, open maken dus en dingen er uit halen. Dan lukte het wel eens om er twee dozen van te maken. Maar het was wel moeilijk, twintig kilo is niet veel. Een stuk kaas en een pak rijst wegen al gauw twee kilo. Dan heb je dus niet zoveel.’ Minder betrokkenheid ‘Maar er kwam een eind aan de voedselpakketten. Voortaan zouden we geld sturen naar Roemenië. Daarmee zou dan ter plekke voedsel worden gekocht. Dat klinkt logisch, maar voor ons was het minder leuk. Juist het zelf samenstellen van een pakket geeft enorme voldoening. Geld storten op een rekening is heel wat anders, je betrokkenheid wordt toch minder. Dan stoppen we er mee, zeiden we thuis. Maar echt stoppen, dat was niet aan de orde. Want we vonden en vinden de Stichting Deventer-Roemenië een goede club. Er wordt goed werk gedaan, het is bewonderenswaardig wat al die vrijwilligers de afgelopen jaren van de grond hebben gekregen.Neem al die zendingen van school- en medisch materiaal, de klerenzendingen, maar ook de bakkerij in dat dorp bij Sibiu.’

Meer opbrengst dankzij euro

‘Ik wil me wel inzetten voor de jaarlijkse collecte, zei ik tegen Willy Hagen. Dat was niet aan dovemansoren gezegd, want collectanten zijn er altijd te weinig. Ik werd meteen benoemd tot wijkhoofd van Schalkhaar-Noord. Dat is leuk werk. Het kost je wel wat tijd, maar de voldoening is groot als je ziet hoeveel mensen geven. En hoe veel ze geven. Iedereen kent de Stichting en overal maak je een praatje over het werk dat er verricht wordt. De laatste paar jaar is de opbrengt behoorlijk gestegen. Dat komt ook door de euro. Gaf men eerst één of twee gulden, nu geeft men makkelijk twee euro. Ja, wat doet een wijkhoofd. In de eerste plaats er voor zorgen dat je zo veel mogelijk collectanten werft. Ik ga er van uit dat elke collectant één straat voor zijn of haar rekening neemt (veruit de meeste collectanten zijn vrouwen). Dat kost een ochtend, een middag of een avond collecteren. Tussen vijf en zeven uur ’s avonds is de beste tijd.’

Merci chocolade

Goed, daarna geef ik op hoeveel collectebussen ik nodig heb, ik geef de namen van de collectanten door (dan zijn ze verzekerd voor het geval dat een boosaardige hond ze in de kuiten bijt of hun kleren verscheurt) en vervolgens zorg ik ervoor dat de collectebussen gevuld en wel bij mij terugkomen. Nee, openmaken is er niet bij. Je moet de kat niet op het spek binden’, zegt Anneke Sijbrandij gekscherend. ‘De bussen gaan ongeopend terug en bij de Stichting wordt de opbrengst geteld. Wij krijgen altijd bericht van de hoogte van de opbrengst, ook per wijk. Ik maak daar altijd een berichtje van voor de collectanten. En maak een bedankbriefje met een doosje Merci chocolade. Dat wordt wel op prijs gesteld, zo’n kleine attentie.

 Noodweer

‘Collecteren doe ik natuurlijk ook, iedereen wordt ingezet. Eén keer iets heel grappigs meegemaakt. Toen ik uit huis vertrok voor m’n rondje was het stralend weer. Onderweg barstte er een verschrikkelijk noodweer los. Het water viel met bakken naar beneden, ik was door en door nat. Maar ik dacht ik ben nu toch nat, ik ga maar door. Als een verzopen kat stond ik dan bij de mensen voor de deur. Ze hadden behoorlijk veel medelijden met me. Ach, dat je er in dit weer nog door moet.. was de teneur van hun commentaar. Die avond heb ik een recordbedrag aan geld opgehaald. Het geld stroomde binnen. Net als de regen…’

De stichting die in Sibiu de activiteiten organiseert met het partnerschap uit het district Ile et Vilaine in Frankrijk gaat volgend jaar weer een ontdekkingstocht op het gebied van kunst en cultuur voor jongeren organiseren in de omgeving van Sibiu. Dat gebeurt onder de veelzeggende naam ‘Chase of Treasures’ (schatzoektocht). Voor het eerst kunnen er ook Nederlandse teams aan deelnemen. Hierbij  denkt men aan een team uit Deventer, vanwege de band die er tussen Sibiu en Deventer bestaat.

Naar wie is de stedenband met Ile et Viaine op zoek?

Een team bestaat uit vier personen in de leeftijd van 16-18 jaar. In totaal denkt de organisatie aan maximaal tien teams, zowel uit Roemenië als uit andere landen waarmee Sibiu banden onderhoudt. De ontdekkingstocht wordt gehouden in Sibiu en omgeving en voert onder meer  door Raul Sadului, Rasinari en Gura Raului. Van de deelnemers wordt verwacht dat ze interesse hebben in kunst en cultuur. In de tocht zijn dan ook verschillende opdrachten ingebouwd .

‘Chase of Treasures’ wordt gehouden in een weekend eind juli 2005. Via de Stichting Deventer Roemenië trachten we een leuk team te formeren dat namens Deventer gaat deelnemen. Hebt u of heeft één van uw kinderen belangstelling, neem dan contact op met Geert Hannink (tel. 0572-356978 of g.hannink@planet.nl)

 Ze waren met z’n vieren. En ze hadden zichzelf een opdracht gegeven, de vier wijkambtenaren uit Deventer. Ze reisden in het gevolg van de  Deventer delegatie die eind september een officieel bezoek aan Sibiu bracht. Lya van Arum, tot 1 januari wijkambtenaar in Wijk 3 (o.a. Rivierenwijk, Knutteldorp en Hoornwerk) en daarna in dezelfde functie in Wijk 1 (binnenstad en Worp); Jan Dijkstra, wijkambtenaar in Wijk 4 (o.a. Zandweerd-Noord en Platvoet), Menzo Koopman, rayonbeheerder en Henk Damen van Raster, de wijkopbouwwerker van Wijk 3. We praten met twee enthousiaste deelnemers aan het bezoek: Lya van Arum en Jan Dijkstra.

 ‘Ongeveer twee jaar geleden hebben we tijdens een eerder bezoek de ideeën van de wijkaanpak van Deventer geïntroduceerd in Sibiu en de dorpen in de omgeving. We hebben de mensen verteld hoe we met de bewoners samenwerken, netwerken opbouwen en in gezamenlijk overleg die onderwerpen aanpakken die als belangrijkste worden gezien. We wilden verder gaan dan het geven van een droge opsomming van onze werkzaamheden. We wilden concreet met de vrijwilligers uit Sibiu aan de slag. Voor het maken van een wijkprogramma moet je drie stappen zetten. De eerste is het inventariseren van wat er aan de hand is in de wijk; de tweede stap is om samen te kijken naar die zaken waarvan die aangepakt zouden moeten worden. Omdat je niet voor alles geld hebt en ook niet alles tegelijk kunt doen, moeten er prioriteiten gesteld worden. Dat doe je samen met de bewoners. Uiteindelijk maken zij de keuzes. En de derde stap is dan het uitvoeren van de gekozen projecten.’

 Workshop

‘We hebben in Sibiu op deze basis een workshop georganiseerd. We hebben ons geconcentreerd op Tiglari, een van de armste wijken van Sibiu. De eerste stap leverde al snel een groot aantal feiten en gegevens op. Hoewel men niet beschikt over uitgekiende demografische gegevens van de wijk (inwoners, leeftijd, opleiding, werkgelegenheid enz.) kon er toch al een redelijke analyse van de wijk gemaakt worden. De tweede stap was het naar ‘buiten gaan’, de wijk in. We hebben ons opgesplitst in vier groepen met vijf mensen en zijn kris kras door de wijk gelopen en een groot aantal gesprekken gevoerd met bewoners uit de wijk. Dat ging heel goed. Er was een grote bereidheid om te praten en om informatie te geven. De groepen die de interviews met hun stadgenoten deden bestonden voornamelijk uit bewoners, maar ook politieagenten deden mee en vrijwilligers van allerlei maatschappelijke organisaties die in de wijk actief zijn.’

 Favoriete projecten

‘Na de rondgang door de wijk werden de opmerkingen opgeschreven en werd een lijst met gewenste projecten geformuleerd. Toen hebben we de deelnemers gevraagd om drie favoriete onderwerpen aan te geven. Uiteindelijk leidde die tot een gezamenlijke voorkeur voor drie onderwerpen. We konden dankzij een subsidie van de gemeente Deventer een bescheiden bedrag beschikbaar stellen voor het begin van uitvoering van de gekozen plannen; de hoogst scorende kreeg 300 euro, de tweede en de derde elk 100 euro. Zo werd er gekozen voor het creëren van een centrale ontmoetingsplek in de wijk; voor het maken van omheiningen om afvalcontainers uit het zicht te houden; en voor het inrichten van een speelplek voor jongeren. Het was aardig om vast te stellen dat dit soort onderwerpen ook in Deventer veelvuldig aan de orde komt.’

 Vervolg van aanpak

‘Men was enthousiast over de wijze van samenwerken. Maar ook over de manier waarop de prioriteitenkeuze tot stand komt. De politici lieten het helaas een beetje afweten. En dat is jammer, want om de plannen uit te kunnen voeren heb je toch politieke besluitvorming nodig. Uitstel kan wel eens leiden tot frustraties bij de vrijwilligers en kan het enthousiasme doen afnemen. We denken nu na over een vervolg op deze aanpak. Begin volgend jaar komen er mensen uit Sibiu naar Deventer om onze wijkaanpak in de praktijk te zien. Nog beter zou het zijn als één of twee mensen uit Sibiu een paar maanden mee zouden lopen bij de wijkaanpak in Deventer. En tenslotte: het geld dat we voor de drie  gekozen projecten beschikbaar hadden, wordt ondanks de politici,  nu gebruikt voor de uitvoering ervan. We zullen over de manier waarop de invulling ervan natuurlijk contact houden met de mensen in Sibiu. De e-mail is geduldig en behulpzaam.’