NIEUWSBRIEF
Contactblad
van de Stichting Deventer – Roemenië
Juli 2005
In deze aflevering: |
Voorzitter Janna Stegink over het werkbezoek in maart aan Sibiu en vacatures in het SDR-bestuur |
Terugblik op de collecte: Opbrengst ruim 12.000 Euro! |
Interview met Cor Hanekamp, voorzitter van de projectgroep Onderwijs |
Kledinggroep: vakantiestop en extra inzameling op zaterdag |
Brandweerauto's uit Deventer blussen in Saliste en Cisnadie |
Nieuws van het Prislop-project |
Projectgroep Logistiek: Wim Besten aan het woord. |
U kunt deze nieuwsbrief als PDF-bestand downloaden. Klik hier als u dat wilt |
Zonodig kunt u Acrobat Reader downloaden. klik dan op de afbeelding |
SDR-voorzitter Janna Stegink:
POSITIEF
OVER WERKBEZOEK, ZORG OM ‘VACATURES’
‘In maart hebben we een werkbezoek aan Roemenië
gebracht. ‘We’, dat is het
dagelijks bestuur van de Stichting. We hebben onze tijd nuttig besteed. Zo
werden verscheidene projecten bezocht en met heel veel mensen gesproken. In het
bijzonder met de Fundatia Sibiu-Deventer.’
‘We hadden een goed gesprek met
Cristina Popa die op part-time basis voor ons in Sibiu
werkt. Zij ondersteunt ons met name op het gebied van de transporten van
Deventer naar Sibiu. Daarnaast zal ze een aantal financieel-administratieve
taken van het bestuur van de Fundatia overnemen. Cristina Popa gaat bovendien
meer aandacht besteden aan de communicatie tussen SDR en de FSD. Het DB is, na
drie maanden, erg tevreden over het functioneren van Cristina. Zij heeft zich in
korte tijd prima ingewerkt en communiceert vlot en zakelijk. Tijdens het
werkbezoek ontmoetten we Sanda Tatu. Zij is arts en runt samen met een collega
de medische post (dispensar) in de armenwijk Tiglari in Sibiu. We maakten met
haar afspraken om op het gebied van gezondheidszorg voor ons actief te zijn.’
‘De vreugde over de positieve ervaringen in en rond Sibiu worden echter wat getemperd door onze zorg over het grote aantal bestuursvacatures bij de Stichting. Na het overlijden van Meine Veld vond het DB Ineke van Dijk bereid om hem op te volgen. Helaas moest zij haar functie door familie-omstandigheden na korte tijd al weer neerleggen. We zijn nu naarstig op zoek naar een opvolger voor Ineke als secretaris van SDR. Suggesties voor kandidaten worden zeer op prijs gesteld
‘Met het vertrek van Wim Overmars
als voorzitter van de projectgroep Gezondheidszorg is daar een vacature ontstaan.
De man of vrouw die deze functie ambieert moet ervaring en/of affiniteit hebben
op het gebied van de gezondheidszorg. Ook de projectgroep Cultuur en Toerisme is
momenteel zonder voorzitter na het vertrek van Ad van de Kreeft. Ook voor hem
wordt een opvolger gezocht. John Karrenbeld neemt tijdelijk de honneurs waar.
Tenslotte heeft Betty Philip te kennen gegeven dat zij haar functie als
voorzitter van de groep PR & Communicatie opgeeft. Betty zal als lid wel
deel blijven uitmaken van de groep, maar een nieuwe voorzitter is op korte
termijn hard nodig.’
‘Tenslotte
wil ik nog melden dat onze administrateur Gerard Teuwisse binnenkort naar
Duitsland verhuist waar zijn vriendin woonachtig is. Gerard zal dus niet langer
voor SDR actief zijn.
Inmiddels hebben we in Martin
Molenbroek een opvolger gevonden. Hij zal op korte termijn de werkzaamheden van
Gerard Teuwisse overnemen. We bedanken Gerard voor zijn inzet voor SDR en wensen
hem een heel goede tijd in zijn nieuwe ‘Heimat.’
Terug
Ruim
€ 12.000, - voor Roemenië
COLLECTE GEEFT VERRASSEND HOGE OPBRENGST
Hoewel
het al weer een poosje geleden is dat de collectanten van onze Stichting op pad
waren, mag hier nog wel even stil worden gestaan bij de verrassend hoge
opbrengst van de collecte. In de week van 7 tot 12 februari werd in Deventer en
Olst-Wijhe een bedrag van € 12.071,91
opgehaald. Vorig jaar was de opbrengst nagenoeg gelijk. Dat waren de
omstandigheden echter niet. De collecte voor Roemenië vond dit jaar immers
plaats in een periode dat van vele kanten een beroep op gulle gevers werd gedaan
ten behoeve van de slachtoffers van de tsunami in Azië. Maar dat ging in het
geheel niet ten koste van de jaarlijkse collecte van de Stichting
Deventer-Roemenië. ‘Een fantastisch resultaat
in deze situatie,’ noemt Janna Stegink, voorzitter van de Stichting
Deventer-Roemenië deze uitkomst.
Een klein ‘legertje’ van circa
175 vrijwilligers heeft in de gemeenten Deventer en Olst-Wijhe vrijwel huis aan
huis gecollecteerd. Een derde deel van de opbrengst was afkomstig uit Olst-Wijhe.
Janna Stegink: ‘De Stichting Deventer-Roemenië is alle vrijwilligers, die
soms door weer en wind op pad zijn geweest, zeer erkentelijk en waardeert hun
grote inzet. Ook danken wij alle
gulle gevers die voor dit mooie resultaat hebben gezorgd. Hiermee kan onze
Stichting in 2005 weer haar geplande activiteiten uitvoeren ten behoeve van
mensen in Roemenië die nog steeds hulp nodig hebben. Want ook nu nog zijn er
grote groepen Roemenen voor wie de ondersteuning vanuit Nederland zeer welkom
is. Het zijn vooral de ouderen, zieken, gehandicapten en werklozen die het erg
zwaar hebben. Het officiële minimumloon bedraagt € 75,- per maand; voor
mensen die van een pensioentje moeten rondkomen is er nog minder te besteden’,
aldus voorzitter Janna Stegink.
Terug
Cor Hanekamp, voorzitter Werkgroep
Onderwijs:
NA GASTGEZINNEN OOK DUURZAME HULP AAN SCHOLEN
Cor Hanekamp, onderwijzer in ruste, maar al drie jaar
zeer actief als voorzitter van de Werkgroep Onderwijs van de Stichting
Deventer-Roemenië. Daarvoor was hij, vrijwel vanaf het begin, ‘gewoon’
vrijwilliger. ‘Hulp aan Roemenië sloeg meteen aan in Deventer. We schrokken
dat de ellende in een Europees land zo groot kon zijn. Directe hulp was
noodzakelijk. Het idee van het werken met gastgezinnen bleek een schot in de
roos. De persoonlijke relatie met gezinnen in Sibiu, dat was belangrijk. Daar
zijn vele vriendschappen uit voort gekomen.’
De ontwikkeling in Roemenië leidde
er toe dat de nadruk steeds minder kwam te liggen op acute noodhulp. Duurzame
steun werd belangrijker. ‘In de Werkgroep Onderwijs hebben we dat gestalte
kunnen geven. Er is zoveel nodig in de scholen in Sibiu, maar ook in de
omringende dorpen. Onze doelstelling is daardoor veel duidelijker geworden:
proberen om zoveel mogelijk bestaand, oud meubilair te vervangen door overtollig
schoolmeubilair uit Nederland. Hetzelfde geldt voor computers en leermiddelen.
Er is daar een schrijnend tekort aan vrijwel alles. Dat werd nog eens extra
duidelijk bij het sanitair project van de school in Casolt. Tijdens onze laatste
reis hebben we daar behoorlijke voortgang kunnen boeken met de aanleg van
toiletten. Al had het nog wel wat voeten in aarde voor het zover was.’
Cor Hanekamp: ‘De aanleg van de
toiletten gebeurde in nauwe samenwerking met de gemeente Casolt. Wij hadden een
paar technische mensen meegenomen en we waren erg benieuwd hoe ver men gevorderd
was. Bij aankomst bleek dat er een muurtje gemetseld was en dat men leidingen
had gelegd van de plaats waar de toiletgroep zou komen naar de septic-tank. Wim
Besten die als echte techneut overal verstand van heeft, bekeek de situatie en
stelde vast dat het zo niet kon. Men had de buizen vanaf de wc-potten haaks
geplaatst op de afvoerpijp.’ ‘Dat is binnen een uur verstopt’, zei Wim. De
directrice kwam er bij, de loco-burgemeester discussieerde mee. ‘Het kan niet op deze manier’ zeiden wij.
Onze mensen vonden dat het onverantwoord was om op deze wijze door te gaan. ‘Het moet toch op onze manier’,
zei de inmiddels telefonisch geconsulteerde burgemeester.
Zo kon het dus echt niet.....
‘Zo als het nu is, is het
niet goed.’
Crisis. ‘Dan stappen wij op was onze reactie, zo heeft het geen zin.’ Toen zag je de twijfel opkomen. Er
ontstond tussen de Roemeense vakmensen die bij het karwei waren betrokken een
heftige discussie. De volgende dag kwam er bericht van de burgemeester. We zouden het
op de ‘Hollandse’ manier mogen doen en we kregen mandaat om nieuwe
hulpstukken te kopen op kosten van de gemeente. Daarna werd er flink aangepakt.
Na anderhalve dag lag het nieuwe buizenstelsel er. Iedereen tevreden toen men
het resultaat zag. Toen we vertrokken, spraken we af dat de Roemenen het beton
voor de vloer zouden gaan storten. Ik hoop daar deze week nog iets over te horen*’
zegt Cor Hanekamp. ‘De wc-potten zijn er al, die hadden we meegenomen uit
Nederland. Het werk zou dus snel voltooid kunnen worden. De Roemenen zijn er op
gebrand om iets te laten zien ‘Wij kunnen ook wel wat,’ is hun houding. Toch
is mijn ervaring dat je in dit soort situaties helder moet zijn, geen strijkages
of verhullend taalgebruik. Gewoon zeggen waar het op staat. Dat is duidelijk en
dat schept uiteindelijk het meeste vertrouwen.’
‘Het meubilair in veel
Roemeense scholen is schrikbarend slecht. Gelukkig krijgen wij veel
aanbod van scholen uit Deventer en verre omgeving die vragen of wij hun
bestaande meubilair willen hebben. In Nederland wordt schoolmeubilair na vijf
jaar vervangen. Het is dan nog in prima staat. Neem nu het Staring College in
Lochem, een school voor voortgezet onderwijs met zo’n 700 leerlingen. Ze
verhuizen naar één locatie, inclusief een compleet nieuwe inrichting. Of wij
al het meubilair en ander schoolmateriaal wilden ophalen. Bovendien stelde de
school € 3500 beschikbaar als aandeel in ophaal- en transportkosten. Dat zijn
toch geweldige dingen. In Roemenië is men dolblij met de tafels en de stoelen.
Daar zitten de kinderen nog in van die oude schoolbanken. Met tafeltjes en
stoeltjes ben je natuurlijk veel flexibeler in de klas. Ze zijn ontzettend blij
met ons meubilair. Ik weet nog,’ zegt Hanekamp, ‘dat we meubilair hadden
geleverd voor een kleuterklas. Toen we later terug kwamen, had men alle kleine
stoeltjes voorzien van een kussentje. Zelf gemaakt door de ouders.’
Kiezen? We nemen alles!
Hanekamp meldt de ene ervaring na
de andere. Over het Etty Hillesum
Lyceum aan de Willem de Zwijgerlaan bijvoorbeeld. ‘We kregen een groot aanbod
van meubilair en technische apparatuur. We hebben toen twee leerkrachten van de
technische universiteit en de autovakschool uit Sibiu naar Deventer laten komen.
En ze rondgeleid en gevraagd om een keuze te maken. Kiezen, was de reactie. Wij
kiezen niet, wij nemen alles! Dankzij steun van de gemeente Deventer konden we
een grote vrachtauto vol met attributen naar Sibiu laten rijden. Daaronder ook
een autolift, apparatuur dat in garages wordt gebruikt. De autolift
was op de school gedemonteerd en in onderdelen naar Sibiu getransporteerd.
Toen we een jaar later in Sibiu kwamen liet men ons vol trots het paradepaardje
van de school zien: de perfect geïnstalleerde goed werkende autolift. De mensen
waren zo blij met de apparatuur. Dan weet je weer waarvoor je het doet.’
De Werkgroep Onderwijs bestaat uit een groep actieve
mensen. Cor Hanekamp is de voorzitter die wordt bijgestaan door Bert Top, Dik
Zweers, Annie Kemper, Wobp Haitsma en Pietje Buwalda.
*Cor Hanekamp reageerde naar aanleiding van
zijn hierboven uitgesproken wens om wat te horen over de voortgang van het
sanitair-project net voor sluiting van de redactie: ‘’Ik kreeg net een
mailtje van het sub-hoofd van de school in Casolt: ‘’We are still working to
the sanatarian project, easy, step by step. I
hope that next week I may send you pictures with everything ready.’’ ‘’Is
dat niet geweldig’’, schrijft Hanekamp, ‘’dat stappenplan hebben we met
de leider van de Roemeense medewerkers doorgesproken, in het Roemeens vertaald
en daar achtergelaten.’’
Terug
JULI EN AUGUSTUS:
VAKANTIE VOOR DE KLEDINGGROEP
De kledinggroep is in de maanden
juli en augustus met vakantie. Er kan dan geen kleding worden ingeleverd. Op 6
september kunnen we uw dames-, heren- en kinderkleding weer in ontvangst nemen.
Hoewel de inbreng van kleding niets te wensen overlaat, kunnen we na de vakantie
wel weer het nodige gebruiken om de rekken in de opslagloods weer
te vullen. Ook linnengoed is bijzonder welkom.
Let op: juli en augustus gesloten.
Vanaf 6 september zijn we weer
paraat. Adres: St.Olafstraat 1, Deventer, ingang bij het blauwe hek. De
openingstijden zijn: dinsdag van 10.00 tot 15.00 uur en donderdag van 12.00 tot
15.00 uur. Telefonisch: 0570 623271 of 0570 591402.
EXTRA INZAMELACTIE VOOR
KLEDING
Om zoveel mogelijk mensen de gelegenheid te bieden goede,
gebruikte kleding in te leveren hebben de dames van de kledinggroep besloten
twee extra inzamelingsacties te houden op zaterdag.
U kunt uw tweedehands kleding brengen op zaterdag 10
september en zaterdag 8 oktober, beide dagen van 10.00 tot 12.00 uur op het
bekende adres Sint Olafstraat 1 (ingang bij het grote blauwe hek)
De twee brandweermannen hebben de
vrijwillige brandweer in de twee bij Sibiu gelegen dorpen uitvoerig geïnstrueerd
over het gebruik van de wagens. In het stadhuis van Saliste vond vrijdagavond 18
maart de officiële overdracht van de brandweerwagens plaats. Toen de
plechtigheid achter de rug was en de twee Deventer brandweermannen terug waren
in hun hotel, werden ze plotseling opgehaald door de burgemeester van Cisnadie.
Er bleek een echte brand te zijn. Binnen acht minuten was de brandweer van
Cisnadie met de nieuwe brandweerauto ter plaatse. Een zomerhuisje brandde
helemaal af, maar overslaan van het vuur naar het bos werd voorkomen. Volgens
René van Holten en Frank Wientjes wisten hun Roemeense collega’s de
apparatuur perfect te gebruiken: ‘Ze pasten zelfs voor het eerst perslucht toe
en gebruikten de motorkettingzaag’.
Overigens
was het een hele onderneming om de brandweerwagens vanuit Deventer naar Roemenië
te vervoeren. Gerben van de Kooi van de projectgroep Bedrijfsleven heeft deze
klus samen met enkele vrijwilligers van de werkgroep Logistiek geklaard.
Terug
Nieuwe bezems vegen schoon
SDR-PROJECT ONDERSTEUNT ZIGEUNERDORP PRISLOP
Het is al
weer geruime tijd geleden dat de Werkgroep Prislop van start is gegaan.
Dat gebeurde op 7 november 2004. In het Roma-dorp Prislop, dicht bij de
partnerstad Sibiu, wonen ongeveer zeventig zigeunergezinnen in erbarmelijke
omstandigheden. Een groot aantal huizen in het dorp is verstoken van
elektriciteit, voor de watervoorziening is maar een kraan beschikbaar
midden in het dorp, er is geen riolering en er is geen behoorlijke weg
naar het dorp. Onderwijs en medische verzorging laten veel te wensen over en er
heerst een grote
werkloosheid.
Kortom, een situatie waarin het leven geen lolletje is.
Voor
alle inwoners van het dorp Prislop
is slechts een enkele kraan beschikbaar
Er werden contacten gelegd met de
gemeente Rasinari waar Prislop deel van uitmaakt. Het is de bedoeling dat er
binnen de mogelijkheden die SDR heeft, op verschillende terreinen hulp geboden
gaat worden. Dat kan door bij te dragen in de primaire levensbehoeften, maar er
kunnen ook meer duurzame ontwikkelingen in Prislop in gang worden gezet.
Bijvoorbeeld op het gebied van onderwijs, gezondheidszorg en het bestrijden van
de werkloosheid.
Bij dit laatste ziet de Werkgroep
mogelijkheden om in Nederland een afzetgebied te vinden voor de producten die de
mensen in Prislop als huisvlijt vervaardigen, zoals straatbezems die van
berkentakken worden gemaakt. Inmiddels zijn de eerste concrete resultaten
behaald. De jubilerende Deventer Schoon Familie Cambio nam een eerste serie van
honderd bezems af. Maar ook andere organisaties zijn inmiddels “klant”
geworden. Met het laatste transport van onze bus uit Sibiu werd weer een partij
bezems naar Deventer gebracht. De opbrengst van deze transactie vormt een eerste
begin van de financiering van het Prislop-project.
Wilt u een steentje bijdragen aan
het Prislop-project? Of wilt u er meer van weten? Kijk dan op www.deventer-roemenie.nl.
Daar vindt u uitgebreide en actuele informatie.
De Prislop-werkgroep bestaat uit:
Peter Groot (Contactgezinnen), Truus Gerrits (Gezondheidszorg), Cor Hanekamp (Onderwijs),
Alice Muller (Logistiek), John Karrenbeld (Cultuur & Toerisme), Betty Philip
(Communicatie), Marietje Kers (Kleding) en Geert Hannink (dagelijks bestuur).
Terug
Het klopt als een
bus met vrijwilliger Wim Besten: ‘Mijn
betrokkenheid bij de Stichting Deventer-Roemenië ontstond louter toevallig. En
het had alles te maken met een autobus die de Stichting kreeg van de Fram uit
Friesland. Een bus die van 1977 tot 1992 dienst had gedaan op de Friese wegen.
Ik ben van origine automonteur en was in die tijd werkzaam bij de
materieeldienst van de Landmacht in Nieuw Milligen. We hadden onder andere de
taak om legervoertuigen uit te rusten voor missies in het buitenland. Henk
Achtereekte werkte in die tijd bij Defensie in de Boreelkazerne in Deventer.
Toen de bus ‘langs kwam’, was het contact gauw gelegd. Henk had een aardig
groot netwerk en wist binnen Defensie snel de mensen te vinden die hij nodig
had. Zo kwam bij mij de vraag of ik
leiding wilde geven aan een fikse opknapbeurt van de bus. Die zou dan dienst
gaan doen als transportmiddel van goederen naar Sibiu. Defensie had er geen
probleem mee, mits ik het in mijn vrije tijd deed en er eerst een
inspectierapport van de bus kwam. ‘Met een groep mensen van de Werkgroep Logistiek
hebben we toen in Nieuw Milligen, waar we konden beschikken over alle
faciliteiten van een perfect uitgeruste Defensie-garage, ruim tien maanden aan
de bus gesleuteld. Dat gebeurde op de dinsdag- en donderdagavonden.
Wim Besten
(r), zijn echtgenote Rieky en een collega in de werkplaats in Nieuw Milligen bij
gelegenheid van zijn afscheid. Win-win situatie ‘Zo de bus was klaar en ik kon op mijn lauweren
gaan rusten. Dacht ik. Maar als je een keer actief bent voor de Stichting laten
ze je niet gauw meer los. Ik wilde nog wel een soort aanspreekpunt worden,
technisch adviseur. Dan konden ze altijd een beroep op me doen. Dat gebeurde ook
en sinds die tijd ben ik altijd nauw betrokken geweest bij de 55 transporten die
we tot 2000 met deze bus hebben uitgevoerd. En daarna ook weer. Eén of twee
keer per jaar ga ik mee. Rond 2000 werd zachtjesaan duidelijk dat we eens naar
een vervanger voor de bus moesten gaan omkijken. Bij Connexxion vonden we een
geschikt voertuig; die hebben we toen gekocht. Maar op 21 maart 2000 brandde de
loods, waar de bus was gestald, helemaal af. Van de bus was niet veel meer over.
We konden alleen de versnellingsbak nog redden. Verder was alles weg.’ Niet brandveilig ‘Daarop stelde de VAD in Apeldoorn een semi-lijnbus
beschikbaar. Hij had vanaf 1981 dienst gedaan als lijnbus en als tourbus. Ook
hier moest het nodige aan opgeknapt worden, maar we hadden geen ruimte om te
werken. Uiteindelijk kwamen we terecht in een gebouw aan de Pikeursbaan. Maar we
waren daar nauwelijks bezig toen de brandweer ingreep. ‘Heel Deventer brandt
af’, zei de brandweer-inspecteur,
‘als hier wat gebeurt met al die lasapparaten en zo. Dit pand is absoluut niet
brandveilig.’ Gelukkig konden we uitwijken naar Zweers in Terwolde. En daar
hebben we hard gewerkt om de nieuwe bus rijklaar te krijgen. In juni 2003 was de
bus klaar en konden we de eerste rit naar Sibiu maken. Ondertussen hadden we ook
een grote aanhangwagen gebouwd, die bestond uit twee veldkeukens die we aaneen
hadden gelast tot een prima vrachtruimte van
zo’n zes meter lang. Het was al met al een lang voertuig geworden. Het is in
stadjes en dorpen in Roemenië moeilijk manoeuvreren met het gevaarte. Meestal
laden we de aanhanger op zo’n manier dat we hem in Roemenië meteen naar de
plaats van bestemming kunnen rijden en daar afkoppelen.’ Uitdagend werk Wim Besten is na al die jaren nog
steeds gemotiveerd voor zijn activiteiten bij de Stichting: ‘Als je een keer
in Roemenië bent geweest, als je de toestanden daar ziet en je ontdekt dat alle
hulp, hoe bescheiden ook, ontzettend nodig is en gewaardeerd wordt, dan laat het
je niet meer los. Dan kun je niet stoppen, dan moet je doorgaan. Daarnaast is
het bij de Werkgroep Logistiek uitdagend werk. Elk transport is een uitdaging,
de reis er naar toe, de formaliteiten bij de grenzen, het improviseren als er
iets fout dreigt te gaan. Er staat trouwens weer een stevige
klus te wachten. Het Staring College in Lochem heeft een grote partij
schoolmateriaal aangeboden. We zijn er erg blij mee en de scholen in en rond
Sibiu nog meer. Maar we moeten het persé ophalen tussen 9 en 23 juli. Daar
hebben we flink wat mensen voor nodig, alleen, het is midden in de vakantie. Dat
moet dus nog even opgelost worden. Bovendien hebben we nauwelijks ruimte voor
opslag. Dus moeten we het in de bus en aanhanger laten zitten, een extra
vrachtwagen inzetten en alles meteen vervoeren naar Roemenië. Dat soort
uitdagingen dus,’ zegt Wim Besten.
‘ALS JE ÉÉN
KEER IN ROEMENIË BENT GEWEEST LAAT HET JE NIET MEER LOS