NIEUWSBRIEF

Contactblad van de Stichting Deventer – Roemenië

Juli 2005


In deze aflevering:
Voorzitter Janna Stegink over het werkbezoek in maart aan Sibiu en vacatures in het SDR-bestuur
Terugblik op de collecte: Opbrengst ruim 12.000 Euro!
Interview met Cor Hanekamp, voorzitter van de projectgroep Onderwijs
Kledinggroep: vakantiestop en extra inzameling op zaterdag
Brandweerauto's uit Deventer blussen in Saliste en Cisnadie
Nieuws van het Prislop-project
Projectgroep Logistiek: Wim Besten aan het woord.

U kunt deze nieuwsbrief als PDF-bestand downloaden. Klik hier als u dat wilt

Zonodig kunt u Acrobat Reader downloaden.  klik dan op de afbeelding


SDR-voorzitter Janna Stegink:
POSITIEF OVER WERKBEZOEK, ZORG OM ‘VACATURES’

 ‘In maart hebben we een werkbezoek aan Roemenië gebracht. ‘We’,  dat is het dagelijks bestuur van de Stichting. We hebben onze tijd nuttig besteed. Zo werden verscheidene projecten bezocht en met heel veel mensen gesproken. In het bijzonder met de Fundatia Sibiu-Deventer.’

‘We hadden een goed gesprek met Cristina Popa die op part-time basis voor ons in Sibiu  werkt. Zij ondersteunt ons met name op het gebied van de transporten van Deventer naar Sibiu. Daarnaast zal ze een aantal financieel-administratieve taken van het bestuur van de Fundatia overnemen. Cristina Popa gaat bovendien meer aandacht besteden aan de communicatie tussen SDR en de FSD. Het DB is, na drie maanden, erg tevreden over het functioneren van Cristina. Zij heeft zich in korte tijd prima ingewerkt en communiceert vlot en zakelijk. Tijdens het werkbezoek ontmoetten we Sanda Tatu. Zij is arts en runt samen met een collega de medische post (dispensar) in de armenwijk Tiglari in Sibiu. We maakten met haar afspraken om op het gebied van gezondheidszorg voor ons actief te zijn.’

Gezocht: secretaris DB

‘De vreugde over de positieve ervaringen in en rond Sibiu worden echter wat getemperd door onze zorg over het grote aantal bestuursvacatures bij de Stichting. Na het overlijden van Meine Veld vond het DB Ineke van Dijk bereid om hem op te volgen. Helaas moest zij haar functie door  familie-omstandigheden na korte tijd al weer neerleggen. We zijn nu naarstig op zoek naar een opvolger voor Ineke als secretaris van SDR. Suggesties voor kandidaten worden zeer op prijs gesteld

Gezocht: drie werkgroep-voorzitters

‘Met het vertrek van Wim Overmars als voorzitter van de projectgroep Gezondheidszorg is daar een vacature ontstaan. De man of vrouw die deze functie ambieert moet ervaring en/of affiniteit hebben op het gebied van de gezondheidszorg. Ook de projectgroep Cultuur en Toerisme is momenteel zonder voorzitter na het vertrek van Ad van de Kreeft. Ook voor hem wordt een opvolger gezocht. John Karrenbeld neemt tijdelijk de honneurs waar. Tenslotte heeft Betty Philip te kennen gegeven dat zij haar functie als voorzitter van de groep PR & Communicatie opgeeft. Betty zal als lid wel deel blijven uitmaken van de groep, maar een nieuwe voorzitter is op korte termijn hard nodig.’ 

Martin Molenbroek nieuwe administrateur

‘Tenslotte wil ik nog melden dat onze administrateur Gerard Teuwisse binnenkort naar Duitsland verhuist waar zijn vriendin woonachtig is. Gerard zal dus niet langer voor SDR actief zijn.
Inmiddels hebben we in Martin Molenbroek een opvolger gevonden. Hij zal op korte termijn de werkzaamheden van Gerard Teuwisse overnemen. We bedanken Gerard voor zijn inzet voor SDR en wensen hem een heel goede tijd in zijn nieuwe ‘Heimat.’
Terug


Ruim € 12.000, - voor Roemenië
COLLECTE GEEFT VERRASSEND HOGE OPBRENGST

Hoewel het al weer een poosje geleden is dat de collectanten van onze Stichting op pad waren, mag hier nog wel even stil worden gestaan bij de verrassend hoge opbrengst van de collecte. In de week van 7 tot 12 februari werd in Deventer en Olst-Wijhe een bedrag van €  12.071,91 opgehaald. Vorig jaar was de opbrengst nagenoeg gelijk. Dat waren de omstandigheden echter niet. De collecte voor Roemenië vond dit jaar immers plaats in een periode dat van vele kanten een beroep op gulle gevers werd gedaan ten behoeve van de slachtoffers van de tsunami in Azië. Maar dat ging in het geheel niet ten koste van de jaarlijkse collecte van de Stichting Deventer-Roemenië. ‘Een fantastisch resultaat  in deze situatie,’ noemt Janna Stegink, voorzitter van de Stichting Deventer-Roemenië deze uitkomst.

Een klein ‘legertje’ van circa 175 vrijwilligers heeft in de gemeenten Deventer en Olst-Wijhe vrijwel huis aan huis gecollecteerd. Een derde deel van de opbrengst was afkomstig uit Olst-Wijhe. Janna Stegink: ‘De Stichting Deventer-Roemenië is alle vrijwilligers, die soms door weer en wind op pad zijn geweest, zeer erkentelijk en waardeert hun grote inzet. Ook danken wij  alle gulle gevers die voor dit mooie resultaat hebben gezorgd. Hiermee kan onze Stichting in 2005 weer haar geplande activiteiten uitvoeren ten behoeve van mensen in Roemenië die nog steeds hulp nodig hebben. Want ook nu nog zijn er grote groepen Roemenen voor wie de ondersteuning vanuit Nederland zeer welkom is. Het zijn vooral de ouderen, zieken, gehandicapten en werklozen die het erg zwaar hebben. Het officiële minimumloon bedraagt € 75,- per maand; voor mensen die van een pensioentje moeten rondkomen is er nog minder te besteden’, aldus voorzitter Janna Stegink. Terug


Cor Hanekamp, voorzitter Werkgroep Onderwijs:
NA GASTGEZINNEN OOK DUURZAME HULP AAN SCHOLEN 

Cor Hanekamp, onderwijzer in ruste, maar al drie jaar zeer actief als voorzitter van de Werkgroep Onderwijs van de Stichting Deventer-Roemenië. Daarvoor was hij, vrijwel vanaf het begin, ‘gewoon’ vrijwilliger. ‘Hulp aan Roemenië sloeg meteen aan in Deventer. We schrokken dat de ellende in een Europees land zo groot kon zijn. Directe hulp was noodzakelijk. Het idee van het werken met gastgezinnen bleek een schot in de roos. De persoonlijke relatie met gezinnen in Sibiu, dat was belangrijk. Daar zijn vele vriendschappen uit voort gekomen.’

De ontwikkeling in Roemenië leidde er toe dat de nadruk steeds minder kwam te liggen op acute noodhulp. Duurzame steun werd belangrijker. ‘In de Werkgroep Onderwijs hebben we dat gestalte kunnen geven. Er is zoveel nodig in de scholen in Sibiu, maar ook in de omringende dorpen. Onze doelstelling is daardoor veel duidelijker geworden: proberen om zoveel mogelijk bestaand, oud meubilair te vervangen door overtollig schoolmeubilair uit Nederland. Hetzelfde geldt voor computers en leermiddelen. Er is daar een schrijnend tekort aan vrijwel alles. Dat werd nog eens extra duidelijk bij het sanitair project van de school in Casolt. Tijdens onze laatste reis hebben we daar behoorlijke voortgang kunnen boeken met de aanleg van toiletten. Al had het nog wel wat voeten in aarde voor het zover was.’

Haaks op de afvoerpijp

Cor Hanekamp: ‘De aanleg van de toiletten gebeurde in nauwe samenwerking met de gemeente Casolt. Wij hadden een paar technische mensen meegenomen en we waren erg benieuwd hoe ver men gevorderd was. Bij aankomst bleek dat er een muurtje gemetseld was en dat men leidingen had gelegd van de plaats waar de toiletgroep zou komen naar de septic-tank. Wim Besten die als echte techneut overal verstand van heeft, bekeek de situatie en stelde vast dat het zo niet kon. Men had de buizen vanaf de wc-potten haaks geplaatst op de afvoerpijp.’ ‘Dat is binnen een uur verstopt’, zei Wim. De directrice kwam er bij, de loco-burgemeester discussieerde mee. ‘Het kan niet op deze manier’ zeiden wij.
Onze mensen vonden dat het onverantwoord was om op deze wijze door te gaan. ‘Het moet toch op onze manier’, zei de inmiddels telefonisch geconsulteerde burgemeester.

Zo kon het dus echt niet.....

‘Zo als het nu is, is het niet goed.’ Crisis. ‘Dan stappen wij op was onze reactie, zo heeft het geen zin.’ Toen zag je de twijfel opkomen. Er ontstond tussen de Roemeense vakmensen die bij het karwei waren betrokken een heftige discussie. De volgende dag kwam er bericht van de burgemeester. We zouden het op de ‘Hollandse’ manier mogen doen en we kregen mandaat om nieuwe hulpstukken te kopen op kosten van de gemeente. Daarna werd er flink aangepakt. Na anderhalve dag lag het nieuwe buizenstelsel er. Iedereen tevreden toen men het resultaat zag. Toen we vertrokken, spraken we af dat de Roemenen het beton voor de vloer zouden gaan storten. Ik hoop daar deze week nog iets over te horen*’ zegt Cor Hanekamp. ‘De wc-potten zijn er al, die hadden we meegenomen uit Nederland. Het werk zou dus snel voltooid kunnen worden. De Roemenen zijn er op gebrand om iets te laten zien ‘Wij kunnen ook wel wat,’ is hun houding. Toch is mijn ervaring dat je in dit soort situaties helder moet zijn, geen strijkages of verhullend taalgebruik. Gewoon zeggen waar het op staat. Dat is duidelijk en dat schept uiteindelijk het meeste vertrouwen.’

Een kussentje op elk stoeltje

‘Het meubilair in veel  Roemeense scholen is schrikbarend slecht. Gelukkig krijgen wij veel aanbod van scholen uit Deventer en verre omgeving die vragen of wij hun bestaande meubilair willen hebben. In Nederland wordt schoolmeubilair na vijf jaar vervangen. Het is dan nog in prima staat. Neem nu het Staring College in Lochem, een school voor voortgezet onderwijs met zo’n 700 leerlingen. Ze verhuizen naar één locatie, inclusief een compleet nieuwe inrichting. Of wij al het meubilair en ander schoolmateriaal wilden ophalen. Bovendien stelde de school € 3500 beschikbaar als aandeel in ophaal- en transportkosten. Dat zijn toch geweldige dingen. In Roemenië is men dolblij met de tafels en de stoelen. Daar zitten de kinderen nog in van die oude schoolbanken. Met tafeltjes en stoeltjes ben je natuurlijk veel flexibeler in de klas. Ze zijn ontzettend blij met ons meubilair. Ik weet nog,’ zegt Hanekamp, ‘dat we meubilair hadden geleverd voor een kleuterklas. Toen we later terug kwamen, had men alle kleine stoeltjes voorzien van een kussentje. Zelf gemaakt door de ouders.’

Kiezen? We nemen alles!

Hanekamp meldt de ene ervaring na de andere. Over  het Etty Hillesum Lyceum aan de Willem de Zwijgerlaan bijvoorbeeld. ‘We kregen een groot aanbod van meubilair en technische apparatuur. We hebben toen twee leerkrachten van de technische universiteit en de autovakschool uit Sibiu naar Deventer laten komen. En ze rondgeleid en gevraagd om een keuze te maken. Kiezen, was de reactie. Wij kiezen niet, wij nemen alles! Dankzij steun van de gemeente Deventer konden we een grote vrachtauto vol met attributen naar Sibiu laten rijden. Daaronder ook een autolift, apparatuur dat in garages wordt gebruikt. De autolift  was op de school gedemonteerd en in onderdelen naar Sibiu getransporteerd. Toen we een jaar later in Sibiu kwamen liet men ons vol trots het paradepaardje van de school zien: de perfect geïnstalleerde goed werkende autolift. De mensen waren zo blij met de apparatuur. Dan weet je weer waarvoor je het doet.’

De Werkgroep Onderwijs bestaat uit een groep actieve mensen. Cor Hanekamp is de voorzitter die wordt bijgestaan door Bert Top, Dik Zweers, Annie Kemper, Wobp Haitsma en Pietje Buwalda.

*Cor Hanekamp reageerde naar aanleiding van zijn hierboven uitgesproken wens om wat te horen over de voortgang van het sanitair-project net voor sluiting van de redactie: ‘’Ik kreeg net een mailtje van het sub-hoofd van de school in Casolt: ‘’We are still working to the sanatarian project, easy, step by step. I hope that next week I may send you pictures with everything ready.’’ ‘’Is dat niet geweldig’’, schrijft Hanekamp, ‘’dat stappenplan hebben we met de leider van de Roemeense medewerkers doorgesproken, in het Roemeens vertaald en daar achtergelaten.’’ Terug


JULI EN AUGUSTUS:
VAKANTIE VOOR DE KLEDINGGROEP

De kledinggroep is in de maanden juli en augustus met vakantie. Er kan dan geen kleding worden ingeleverd. Op 6 september kunnen we uw dames-, heren- en kinderkleding weer in ontvangst nemen. Hoewel de inbreng van kleding niets te wensen overlaat, kunnen we na de vakantie wel weer het nodige gebruiken om de rekken in de opslagloods weer te vullen. Ook linnengoed is bijzonder welkom.

Let op: juli en augustus gesloten.

Vanaf 6 september zijn we weer paraat. Adres: St.Olafstraat 1, Deventer, ingang bij het blauwe hek. De openingstijden zijn: dinsdag van 10.00 tot 15.00 uur en donderdag van 12.00 tot 15.00 uur. Telefonisch: 0570 623271 of 0570 591402.

EXTRA INZAMELACTIE VOOR KLEDING

 

Om zoveel mogelijk mensen de gelegenheid te bieden goede, gebruikte kleding in te leveren hebben de dames van de kledinggroep besloten twee extra inzamelingsacties te houden op zaterdag.

U kunt uw tweedehands kleding brengen op zaterdag 10 september en zaterdag 8 oktober, beide dagen van 10.00 tot 12.00 uur op het bekende adres Sint Olafstraat 1 (ingang bij het grote blauwe hek)

  Terug

 

Deventer brandweerauto’s blussen nu in Saliste en Cisnadie

 De Deventer brandweermannen René van Holten en Frank Wientjes hebben eind maart twee brandweerauto’s in de Roemeense dorpen Saliste en Cisnadie afgeleverd. Die zijn via de Stichting Deventer-Roemenië geschonken door de gemeente en Roto Smeets Deventer. Eén van de  wagens werd al direct na de overdracht ingezet bij een brand.

De twee brandweermannen hebben de vrijwillige brandweer in de twee bij Sibiu gelegen dorpen uitvoerig geïnstrueerd over het gebruik van de wagens. In het stadhuis van Saliste vond vrijdagavond 18 maart de officiële overdracht van de brandweerwagens plaats. Toen de plechtigheid achter de rug was en de twee Deventer brandweermannen terug waren in hun hotel, werden ze plotseling opgehaald door de burgemeester van Cisnadie. Er bleek een echte brand te zijn. Binnen acht minuten was de brandweer van Cisnadie met de nieuwe brandweerauto ter plaatse. Een zomerhuisje brandde helemaal af, maar overslaan van het vuur naar het bos werd voorkomen. Volgens René van Holten en Frank Wientjes wisten hun Roemeense collega’s de apparatuur perfect te gebruiken: ‘Ze pasten zelfs voor het eerst perslucht toe en gebruikten de motorkettingzaag’.

Overigens was het een hele onderneming om de brandweerwagens vanuit Deventer naar Roemenië te vervoeren. Gerben van de Kooi van de projectgroep Bedrijfsleven heeft deze klus samen met enkele vrijwilligers van de werkgroep Logistiek geklaard. Terug


Nieuwe bezems vegen schoon
SDR-PROJECT ONDERSTEUNT ZIGEUNERDORP PRISLOP

Het is al  weer geruime tijd geleden dat de Werkgroep Prislop van start is gegaan. Dat gebeurde op 7 november 2004. In het Roma-dorp Prislop, dicht bij de partnerstad Sibiu, wonen ongeveer zeventig zigeunergezinnen in erbarmelijke omstandigheden. Een groot aantal huizen in het dorp is verstoken van elektriciteit, voor de watervoorziening is maar een kraan beschikbaar  midden in het dorp, er is geen riolering en er is geen behoorlijke weg naar het dorp. Onderwijs en medische verzorging laten veel te wensen over en er heerst een grote werkloosheid. Kortom, een situatie waarin het leven geen lolletje is.

 

Voor alle inwoners van het  dorp Prislop is slechts een enkele kraan beschikbaar

Er werden contacten gelegd met de gemeente Rasinari waar Prislop deel van uitmaakt. Het is de bedoeling dat er binnen de mogelijkheden die SDR heeft, op verschillende terreinen hulp geboden gaat worden. Dat kan door bij te dragen in de primaire levensbehoeften, maar er kunnen ook meer duurzame ontwikkelingen in Prislop in gang worden gezet. Bijvoorbeeld op het gebied van onderwijs, gezondheidszorg en het bestrijden van de werkloosheid. 

Straatbezems

Bij dit laatste ziet de Werkgroep mogelijkheden om in Nederland een afzetgebied te vinden voor de producten die de mensen in Prislop als huisvlijt vervaardigen, zoals straatbezems die van berkentakken worden gemaakt. Inmiddels zijn de eerste concrete resultaten behaald. De jubilerende Deventer Schoon Familie Cambio nam een eerste serie van honderd bezems af. Maar ook andere organisaties zijn inmiddels “klant” geworden. Met het laatste transport van onze bus uit Sibiu werd weer een partij bezems naar Deventer gebracht. De opbrengst van deze transactie vormt een eerste begin van de financiering van het Prislop-project.

Wilt u een steentje bijdragen aan het Prislop-project? Of wilt u er meer van weten? Kijk dan op www.deventer-roemenie.nl. Daar vindt u uitgebreide en actuele informatie.

Werkgroep

De Prislop-werkgroep bestaat uit: Peter Groot (Contactgezinnen), Truus Gerrits (Gezondheidszorg), Cor Hanekamp (Onderwijs), Alice Muller (Logistiek), John Karrenbeld (Cultuur & Toerisme), Betty Philip (Communicatie), Marietje Kers (Kleding) en Geert Hannink (dagelijks bestuur). Terug


Het klopt als een bus met vrijwilliger Wim Besten:
‘ALS JE ÉÉN KEER IN ROEMENIË BENT GEWEEST LAAT HET JE NIET MEER LOS
 

‘Mijn betrokkenheid bij de Stichting Deventer-Roemenië ontstond louter toevallig. En het had alles te maken met een autobus die de Stichting kreeg van de Fram uit Friesland. Een bus die van 1977 tot 1992 dienst had gedaan op de Friese wegen. Ik ben van origine automonteur en was in die tijd werkzaam bij de materieeldienst van de Landmacht in Nieuw Milligen. We hadden onder andere de taak om legervoertuigen uit te rusten voor missies in het buitenland. Henk Achtereekte werkte in die tijd bij Defensie in de Boreelkazerne in Deventer. Toen de bus ‘langs kwam’, was het contact gauw gelegd. Henk had een aardig groot netwerk en wist binnen Defensie snel de mensen te vinden die hij nodig had. Zo  kwam bij mij de vraag of ik leiding wilde geven aan een fikse opknapbeurt van de bus. Die zou dan dienst gaan doen als transportmiddel van goederen naar Sibiu. Defensie had er geen probleem mee, mits ik het in mijn vrije tijd deed en er eerst een inspectierapport van de bus kwam.

‘Met een groep mensen van de Werkgroep Logistiek hebben we toen in Nieuw Milligen, waar we konden beschikken over alle faciliteiten van een perfect uitgeruste Defensie-garage, ruim tien maanden aan de bus gesleuteld. Dat gebeurde op de dinsdag- en donderdagavonden.

Wim Besten (r), zijn echtgenote Rieky en een collega in de werkplaats in Nieuw Milligen bij gelegenheid van zijn afscheid.

 Maar het schoot toch niet erg op. Er moest ook heel wat gedaan worden. De bus was behoorlijk verrot, als ik het mag zeggen. Er moest veel gelast en vervangen worden. Bij Defensie werd-ie vervolgens gespoten en toen konden we de bus bij Zweers in Terwolde brengen waar de reclame en het logo er op kwamen. Toen moest-ie nog gekeurd worden, dat leverde geen problemen op. We hadden de bus veranderd in een vrachtwagen, met veel laadruimte voor goederen. Maar officieel had het voertuig twee functies: Als autobus en als vrachtwagen. Daar hadden we goed over nagedacht. Als vrachtwagen kon je er ook in slapen; als autobus hoefden we bij de grenzen niet in de files voor vrachtauto’s te staan. De laatste fase van de opknapbeurt hebben we veel en hard gewerkt; elke avond en vaak hele weekenden. We wilden eindelijk de weg op. In maart 1993 was de bus weer rijklaar. In juni  maakte-ie z’n maidentrip naar Sibiu. Alles ging perfect.’

Win-win situatie

‘Zo de bus was klaar en ik kon op mijn lauweren gaan rusten. Dacht ik. Maar als je een keer actief bent voor de Stichting laten ze je niet gauw meer los. Ik wilde nog wel een soort aanspreekpunt worden, technisch adviseur. Dan konden ze altijd een beroep op me doen. Dat gebeurde ook en sinds die tijd ben ik altijd nauw betrokken geweest bij de 55 transporten die we tot 2000 met deze bus hebben uitgevoerd. En daarna ook weer. Eén of twee keer per jaar ga ik mee. Rond 2000 werd zachtjesaan duidelijk dat we eens naar een vervanger voor de bus moesten gaan omkijken. Bij Connexxion vonden we een geschikt voertuig; die hebben we toen gekocht. Maar op 21 maart 2000 brandde de loods, waar de bus was gestald, helemaal af. Van de bus was niet veel meer over. We konden alleen de versnellingsbak nog redden. Verder was alles weg.’

Niet brandveilig

‘Daarop stelde de VAD in Apeldoorn een semi-lijnbus beschikbaar. Hij had vanaf 1981 dienst gedaan als lijnbus en als tourbus. Ook hier moest het nodige aan opgeknapt worden, maar we hadden geen ruimte om te werken. Uiteindelijk kwamen we terecht in een gebouw aan de Pikeursbaan. Maar we waren daar nauwelijks bezig toen de brandweer ingreep. ‘Heel Deventer brandt af’,  zei de brandweer-inspecteur, ‘als hier wat gebeurt met al die lasapparaten en zo. Dit pand is absoluut niet brandveilig.’ Gelukkig konden we uitwijken naar Zweers in Terwolde. En daar hebben we hard gewerkt om de nieuwe bus rijklaar te krijgen. In juni 2003 was de bus klaar en konden we de eerste rit naar Sibiu maken. Ondertussen hadden we ook een grote aanhangwagen gebouwd, die bestond uit twee veldkeukens die we aaneen hadden gelast tot een prima vrachtruimte van zo’n zes meter lang. Het was al met al een lang voertuig geworden. Het is in stadjes en dorpen in Roemenië moeilijk manoeuvreren met het gevaarte. Meestal laden we de aanhanger op zo’n manier dat we hem in Roemenië meteen naar de plaats van bestemming kunnen rijden en daar afkoppelen.’ 

Uitdagend werk

Wim Besten is na al die jaren nog steeds gemotiveerd voor zijn activiteiten bij de Stichting: ‘Als je een keer in Roemenië bent geweest, als je de toestanden daar ziet en je ontdekt dat alle hulp, hoe bescheiden ook, ontzettend nodig is en gewaardeerd wordt, dan laat het je niet meer los. Dan kun je niet stoppen, dan moet je doorgaan. Daarnaast is het bij de Werkgroep Logistiek uitdagend werk. Elk transport is een uitdaging, de reis er naar toe, de formaliteiten bij de grenzen, het improviseren als er iets fout dreigt te gaan.

Er staat trouwens weer een stevige klus te wachten. Het Staring College in Lochem heeft een grote partij schoolmateriaal aangeboden. We zijn er erg blij mee en de scholen in en rond Sibiu nog meer. Maar we moeten het persé ophalen tussen 9 en 23 juli. Daar hebben we flink wat mensen voor nodig, alleen, het is midden in de vakantie. Dat moet dus nog even opgelost worden. Bovendien hebben we nauwelijks ruimte voor opslag. Dus moeten we het in de bus en aanhanger laten zitten, een extra vrachtwagen inzetten en alles meteen vervoeren naar Roemenië. Dat soort uitdagingen dus,’ zegt Wim Besten.  


Terug naar begin

Terug naar keuzepagina